Benjamin Fulford: “Gedetailleerd plan voor het toekomstige mondiale planningsbureau gepresenteerd aan het Comité van 300.”

29 juli 2019

Benjamin Fulford
Benjamin Fulford is een in Japan gevestigde Canadese journalist. Als vertegenwoordiger van enkele invloedrijke Oosterse families is hij diep ingevoerd in de gebeurtenissen achter de schermen op het wereldtoneel van de macht. De laag van onze maatschappij waar de reguliere media bijna nooit over berichten, de wereld van de militair-industriële complexen en de geheime genootschappen.

Bericht aan de lezers:  Dit verslag en de volgende twee verslagen zullen vooraf worden geschreven, aangezien ik mijn jaarlijkse sabbatical neem.  We zullen alleen Breaking nieuws melden als er tussentijds een spel veranderende gebeurtenis plaatsvindt. Het volgende verslag met wekelijks breaking news verschijnt op 19 augustus.  Jullie begrip wordt gewaardeerd.

Het systeem van mondiaal economisch bestuur is op het hoogste niveau disfunctioneel geworden.  De instellingen die na de Tweede Wereldoorlog door de zegevierende mogendheden – het IMF, de Wereldbank, de Verenigde Naties, enz. – zijn opgericht, hebben geleid tot een ecologische ramp op het niveau van uitsterven en een extreme concentratie van rijkdom in de handen van een parasitaire elite.

China, met zijn multi-triljoen-dollar Belt and Road Initiative (BRI), laat de vastgelopen westerse mogendheden al snel in een impasse verzeild raken.  Daarom heeft de White Dragon Society voorgesteld een door het Westen geleid Future Planning Agency (FPA) op te richten als aanvulling op de Chinese BRI.  Dit plan wordt op hoog niveau ondersteund door het Pentagon, het Vaticaan en het Britse Gemenebest.

De FPA zou worden gemodelleerd naar het voorbeeld van de Japanse Economic Planning Agency (EPA), die achter de spectaculaire (vaak dubbelcijferige) naoorlogse Japanse economische groei zat.  Het systeem resulteerde in het midden van de jaren tachtig in het hoogste inkomen per hoofd van de bevolking ter wereld en de laagste kloof tussen arm en rijk in de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling).  Daarom zou het een goed idee zijn om te onderzoeken hoe de Japanse EPO heeft gewerkt voordat de plannen voor de FPA verder worden uitgewerkt.

De kern van het Japanse systeem was een informele groep van ongeveer twintig bureaucraten, industriëlen en politici.  De politici zouden aangeven wat de mensen wilden, de bureaucraten zouden zeggen wat realistisch was en de industriëlen zouden adviseren over wat winstgevend was.  Samen kwamen ze met een plan van wat ze de komende vijf jaar voor het land wilden bereiken.

Het plan zou beginnen met een systematisch onderzoek van de Bank van Japan in het land.  Zij zouden functionarissen naar winkels in het hele land sturen om de prijzen van goederen te controleren.  Ze zouden ook grote en kleine bedrijven in kaart brengen wat hun bedrijfsplannen waren en met name hoeveel apparatuur ze van plan waren te kopen.  Op basis van deze gegevens berekent de BOJ precies hoeveel geld er nodig is om de investeringsplannen te realiseren zonder inflatie te creëren.

Het geld werd vervolgens toegewezen aan de particuliere banksector.  De private banksector werd opgedeeld in landelijke “stadsbanken”, regionale banken en gespecialiseerde banken.  Elk bedrijf had zijn “hoofdbank” en deze banken voorzagen de bedrijven van fondsen in overeenstemming met het algemene plan.

Zodra besloten was hoeveel geld er in de economie geïnjecteerd zou worden, dan zouden de andere bureaucratieën, in het bijzonder het ooit beroemde en gevreesde ministerie van Internationale Handel en Industrie (MITI), hun plannen maken.  MITI werd bemand door een aantal van de meest intelligente mensen in Japan, die het bijna onmogelijke te passeren top-level ambtenarenapparaat toetsen.

MITI was niet zoals een communistische centrale planningsinstantie, maar creëerde een algemeen stappenplan voor de particuliere sector om te volgen.  Als het vijfjarenplan tot bijvoorbeeld een verdubbeling van het aantal snelwegen in Japan zou oproepen, zou MITI ervoor zorgen dat de autobedrijven alle hulp krijgen die ze nodig hebben om genoeg auto’s te bouwen om de nieuwe wegen te vullen.

Het belangrijkste punt van dit hele systeem was dat het land als geheel een gevoel van richting en een algemeen plan voor de toekomst had.  Dit maakte het voor bedrijven en particulieren gemakkelijker om hun eigen toekomst te plannen.

Ondanks het ongelooflijke succes had het Japanse systeem een grote tekortkoming.  Dit werd veroorzaakt door een systeem van gedwongen pensionering van bureaucraten.  Een bureaucraat die een bepaald niveau van promotie niet heeft gehaald, werd gedwongen om vervroegd met pensioen te gaan.  Deze bureaucraten zouden dan een “gouden parachute” nemen en banen in de particuliere sector, die zij voorheen onder hun toezicht hadden.  Dit creëerde wat in feite een systeem van uitgestelde omkoping was. Bureaucraten zouden lieveling deals aanbieden aan bedrijven in ruil voor een belofte van een lucratieve baan na hun pensionering.  De zeer lage betalingen voor bureaucraten maakte het systeem alleen maar erger.

Singapore loste dit probleem op door bureaucraten niet te dwingen met pensioen te gaan en hen lonen te betalen die concurrerend waren met de particuliere sector.  Dit betekende dat ze zich konden concentreren op het grotere goed, en niet alleen op het goed van wie het ook was waarover ze geacht werden de supervisie te hebben.

Over het algemeen combineerden de Singaporese en Japanse modellen het beste van het westerse kapitalisme en de Oost-Aziatische confucianistische meritocratische bureaucratie.  Andere landen zoals Zuid-Korea, China en Vietnam kopieerden hun voorbeelden. Het algemene resultaat was dat Azië als geheel een groter BBP heeft dan het Westen als geheel.

Deze fundamentele verandering in het economisch machtsevenwicht heeft ertoe geleid dat de Aziatische landen meer inspraak eisten in de manier waarop de planeet als geheel wordt gerund.  Als het Westen zijn systemen niet hervormt door de succesvolle onderdelen van het Aziatische model op te nemen en te verbeteren, zal Azië, naarmate de tijd verstrijkt, sterker worden naarmate het Westen zwakker wordt.

Laten we nu de mislukking van het westerse systeem onderzoeken, vooral na het einde van de Koude Oorlog.  Het Westen kende een enorme economische expansie als gevolg van de Tweede Wereldoorlog. Dit kwam door de industriële planning in relatie tot de oorlogsinspanning.

Toen de Tweede Wereldoorlog eindigde, was de oorspronkelijke impuls in het Westen om het militaire apparaat te ontmantelen en het terug te brengen naar de traditionele en minimale vredestijdniveaus.  De industriëlen die profiteerden van de massale militaire opbouw voerden echter een staatsgreep uit en kwamen met een plan voor een “koude oorlog” om de enorme militaire uitgaven gaande te houden.

Deze Koude Oorlog was tot het begin van de jaren zeventig goed voor de economie als geheel.  Het militair-industriële complex was echter voornamelijk gewijd aan het creëren van instrumenten voor militair-industriële massamoord.  Op een gegeven moment werd het parasitair. Als gevolg daarvan is de werkelijke levensstandaard voor 90% van de Amerikanen sinds het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw gedaald.

De ineenstorting van de Sovjet-Unie en het einde van de Koude Oorlog hadden een groot vredesdividend moeten opleveren voor het zegevierende Westen.  Omdat er echter geen systeem van toekomstige planning bestond zoals in Oost-Azië, werd deze kans verspild.

In plaats daarvan kwamen de oligarchen die aan het hoofd van het Westen stonden met wat alleen maar een crimineel en dom plan om de Koude Oorlog nieuw leven in te blazen door het creëren van een vage “terroristische” vijand.  Aldus was de valse War on Terror Oorlog geboren, gecombineerd met onophoudelijke conflicten op laag niveau in plaatsen zoals Afghanistan en Irak. Het eindresultaat was om triljoenen dollars te verspillen aan betekenisloze militaire conflicten.

De westerse infrastructuur, vooral in de V.S., raakte in verval en de V.S. werd het land met de meeste schulden in de geschiedenis van de wereld.  Dit werkte zolang de schuld bij gevangen slavenstaten zoals Saoedi-Arabië en Japan bleef bestaan. Dit is echter niet het geval met China. De Chinezen, die zich bewust zijn van de plannen van Neocon om China binnen te vallen en te ontmantelen, vroegen zich terecht af: “Waarom zouden we voor u moeten betalen om ons te doden?

Het onvermogen van de Amerikanen om hun schulden aan China te betalen is de essentie van de huidige handelsoorlog.  De administratie van Donald Trump zegt: “Koop een hoop van onze spullen, zodat we een faillissement kunnen voorkomen”.  De Chinezen antwoorden: “Je hebt niet genoeg spullen om te verkopen.” De Amerikanen proberen nu de lat hoger te leggen door te proberen de Chinese toegang tot halfgeleiders af te snijden en kunnen binnenkort proberen om ook olie af te snijden.  De Chinezen hebben dit voorzien en hebben gewacht tot ze genoeg alternatieven voor olie uit het Midden-Oosten hadden om hun stap te zetten.

De enige kaart die de V.S. nu hebben te spelen is de Derde Wereldoorlog, maar het maakt niet uit hoe vaak het Pentagon zijn oorlogsspelletjes speelt, het resultaat is hetzelfde 90% van de mensheid sterft en het gehele noordelijk halfrond van de planeet wordt onherbergzaam.

De oplossing die de White Dragon Society (WDS) heeft onderhandeld met de Aziatische geheime genootschappen – en die, zoals gezegd, de steun heeft gekregen van het Vaticaan, het Britse Gemenebest en het Pentagon – is het opzetten van een door het Westen geleid toekomstig planningsbureau.

Dit voorgestelde agentschap, met een budget van triljoenen dollars en een multinationale meritocratische staf, zou een westerse tegenhanger van het BRI moeten worden.  Het zou met grote plannen komen om de woestijnen groen te maken, de oceanen aan te vullen, het Universum te verkennen, enz. Het eigenlijke werk zou aan de privésector worden uitbesteed via concurrerende biedingen.

Momenteel is het belangrijkste obstakel voor de uitvoering van dit plan de fanatieke zionisten die de controle over het Westerse centrale bankstelsel hebben overgenomen.  Zij houden vast aan een apocalyptische visie van een oorlog tussen Gog en Magog die 90% van de mensheid zou doden en hen in staat zou stellen om de overlevenden tot slaaf te maken.

De WDS en haar bondgenoten hebben daarom geen andere keuze dan deze genocidefanaten op te sporen en te doden of te arresteren tot hun definitieve nederlaag en overgave een feit is.  Het proces om ze uit de macht te verwijderen is goed op gang gekomen en kan, als alles goed gaat, al in de herfst van dit jaar worden afgerond.”

Bron: Benjaminfulford.net, Nederlandse vertaling: Martien (wakkeremensen.blogspot.com)


. . .

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *